American football
De afgelopen maandag was er Amerikaans football (lijkt op rugby). In Amerika dus. En dat wordt altijd uitgezonden op televisie, zodat alle football-liefhebbers in Amerika en er buiten de wedstrijd kunnen volgen. Dit schijnt zo belangrijk te zijn, na Thanksgiving en Kerst de belangrijkste sociale happening voor de Amerikanen.
Ook hier zijn de zendelingen met hun kinderen gek op deze belangrijke wedstrijd. Al weken van te voren verheugden zij zich er op om naar Liamo te gaan. Je weet wel dat chique restaurant aan het strand in Kimbe. Je kunt daar als gast op een groot scherm zo'n televisie uitzending volgen. Natuurlijk gaat de eigenaar van het restaurant er vanuit dat je dan van de verdere service ook gebruik maakt. Ze kwamen ons zelfs halen met een busje.
Vorige week was een opgewonden discussie in de koffiekamer van de leraren gaande over het al dan niet vrij geven van school voor deze happening. Een deel van de leerlingen wilde graag met de ouders mee, maar er bleven ook kinderen achter die niet zo geïnteresseerd waren. Nu, de voorstanders van schoolvrij wonnen het pleidooi. De achterblijvers zouden aangenaam bezig gehouden worden met een dvd ten huize van de altijd voor gezelligheid te porren Beulah. De jongste groepen zouden wel gewoon les hebben.
Maandagmorgen verzamelde zich de opgewonden groep football-fans om een uur of 8 en in verschillen de vervoermiddelen begaven ze zich vol verwachting naar Kimbe.
 |
De familie van de kleine Elias, waar ik in het verleden al over schreef wilde ook graag getuige zijn van de wedstrijd en vroegen of ik dan op Elias wilde passen. Dus het kleine ventje werd bij mij gedropt.
In de loop van de ochtend gingen we even boven voor de gezelligheid een bakkie koffie doen. Shirley was ook thuis. Op een zeker moment werd ze opgebeld en hoorde van haar man Dave dat het football niet te zien was. |
Een hevige teleurstelling. Voor zover ik het begreep kon het juiste kanaal niet gevonden worden, ofwel de uitzending kon niet doorkomen.
Dus na nog wat lekkers daar besteld te hebben, kwam de hele club even later weer huiswaarts.
Tja, jaartje wachten maar weer! Er zijn ergere dingen, toch?
Nu ja, ik geef niet om football, sorry.
Rifvissen
Laatst hadden we vis gekocht in de supermarkt in Kimbe. Op zich is dat niet zo bijzonder , want ik ben gek op vis en ze zeggen dat het nog gezond is ook. Ik koop dus geregeld Barracuda. Eigenlijk altijd diepgevroren, want de verse vis stinkt altijd zo. Dat vertrouwen we niet erg. Op zich zou ik de uitdaging wel eens aan willen om zo’n zeemonster te kopen en klaar te maken. Er wordt hier ook veel tonijn gevangen en verkocht. Dit keer nam ik eens een pakje mee met 4 middelgrote visjes, of middelklein, ik heb er geen verstand van. Toen ik ze ontdooit had om te bereiden, was ik wel even onder de indruk. Rifvissen waren het. Een van de vissen leek een echte Papua met mooie kleurige tekeningen op zijn snuit. Natuurlijk moesten ze even op de foto voor ze de pan in gingen.
Ik heb ze trouwens in de oven gebakken. Ze zaten stikvol met graten, weinig vlees, maar dat was wel heel lekker.
“Het regent, het regent, alles wordt hier nat!”
En het blijft nat! Het is nu serieus hoor! De hele week hebben we de zon nog niet gezien. Het hemelwater valt nu geregeld met bakken uit de lucht afgewisseld met een gestage regen. Een heel enkel moment is het even droog, nu ja, wat heet droog. Luchtvochtigheid zal wel 100 % zijn.
Schreef ik laatst nog dat ik met genoegen in bed naar de regen lag te luisteren, nu is dat al heel anders. Vanmorgen was ik vroeg wakker en dacht: “Ha, het regent niet!” Maar dat duurde niet lang. Mijn tuintje staat al bijna onder water, zo kan het wel weer! Kon je een paar weken geleden de was nog drogen in de schaarse zonnige uurtjes, ook dat is verleden tijd. Onder de dorm zijn waslijnen die bijna altijd in gebruik zijn, als het regent natuurlijk, voor de kleren van de dormkinderen en natuurlijk de familie die voor ze zorgt.
Ik had gewacht met wassen tot zij hun vrije dag hadden, woensdag. Ik mag dan gebruik maken van de lijnen als dat nodig is. Ik had heel wat wasgoed opgespaard, want het 3x per dag verschonen en douchen is op sommige dagen nog steeds nodig. De lijnen hingen dus vol. Boven die lijnen hangt een ventilator om het drogen te versnellen. Maar ja, als de luchtvochtigheid 100 % is, kan het vocht nergens heen. Het gevolg was dat ruim anderhalve dag later het wasgoed nog ongeveer net zo nat was als toen ik het ophing. De moed zonk me in de schoenen. Als ik ergens een hekel aan heb is het vocht en stank. Met regen tijdens het kamperen kon je mij snel naar huis zien gaan. Maar wat als je al thuis bent? Ik probeerde wat dingen te strijken, maar er kwam zelfs geen damp vanaf. Ongelooflijk.
Een paar maanden geleden is er een grote droogtrommel besteld in Amerika voor de dorm, die staat volgens de laatste berichten al op de werf bij de haven, te wachten tot het papierwerk in orde is. En zoals je weet, hebben mensen in de Tropen nooit haast. Shirley vertelde mij al hoopvol dat hij er dus bijna was. Ik vroeg of ik er ook wel eens gebruik van mocht maken. Nu, dat mocht wel. Ze zei ook dat ze een kleintje boven hebben staan,om in noodgevallen nog wat na te drogen. Na anderhalve dag bood ze aan dat ik er wel gebruik van mocht maken. Zo, wat was ik opgelucht. Het gekke was, dat ik toch stiekem een beetje gedeprimeerd raakte.
Je merkt wel dat ik een luxe zendeling ben, want ik moet er niet aan denken dat ik in de Bush zou wonen zonder elektriciteit. En dan met een gezin. Ik denk dat God mij dat heeft willen besparen, wat een genade.
Sinco’s belevenissen
Roelie vroeg me ook iets in haar dagboek te schrijven. Eigenlijk voel ik me nu pas weer helemaal opgeknapt na de ziekteperiode. Mijn energie is weer terug na ruim een maand.
Tja ik kijk heel anders tegen de week aan. Voor mij is de hoofdmoot dat ik de lessen goed verzorg. Na de ziekte in de kerstvakantie liep ik achter met alles. Dat heb ik inmiddels grotendeels ingehaald.
Deze week ging een van de zendelingen op de basis met zijn gezin weer een aantal maanden naar de stammen om bijbelonderwijs te geven en de gemeenten te begeleiden. Voor de kinderen moest het onderwijs voor enkele maanden worden klaargemaakt zodat ze zelfstandig door de lesstof kunnen gaan. Dat is nu gelukkig in orde.
Met de bijbellessen zijn we inmiddels in het NT beland bij de Collosenzenbrief. In de lessen geef ik achtergrondinformatie waarbij het boek van Pawson “Sleutels tot de bijbel” een grote hulp is. Elk bijbelboek wordt door de leerlingen gelezen, waarbij ze vragen formuleren en uitzoeken. Daarnaast pakken we bepaalde thema’s uit Bijbelboeken en doen daar een project over. Over Galaten schreven de leerlingen bijvoorbeeld een krantenartikel alsof ze in die tijd journalist waren voor de nabijgelegen Tarsus Daily. Dat leverde hele goede kernachtige en soms ook hele leuke artikelen op, waarin de kern van Galaten goed werd weergegeven. Over Efeze werd een debat over uitverkiezing gehouden. Philippenzen was eigen studie over eigen vragen. Over Collosenzen zoeken ze uit wat de invloed van andere godsdiensten op onze christelijke beleving in zondag, Pasen, kerst e.d. is. Dat levert af en toe wel spannende en onthullende momenten op. Steeds geef ik daar in de lessen algemene achtergrondinformatie over. Dat houd me hier wel van de straat.
 . 
Voor de leerlingen is het belangrijk dat ze zelf onderzoek doen om hun mening te funderen en te verdedigen. Dat doen ze in het algemeen goed en met veel overgave.
De andere vakken kosten me veel minder voorbereiding. Met scheikunde behandelen we nu de scheikunde van de aardatmosfeer. Erg interessant (vind ik en de meeste leerlingen). Volgende week beginnen we met een veel taaier onderwerp: reactiesnelheden en evenwichten in de scheikunde.
Met wiskunde begeleid ik bijna elke leerling afzonderlijk. Het niveau varieert van heel eenvoudige algebra tot complexe getallen. Echt iets voor mij… dat voortdurende omschakelen. Toch heb ik de indruk dat het rendement hoger is als de lessen veel meer klassikaal zijn.
Met geography (aardrijkskunde) zijn we met weerkunde bezig. Dat heeft me altijd gefascineerd. In Barneveld gaf ik ook weerkunde aan een klas. Het is dus bekend terrein. Het kost me wel een appeltaart omdat ik me vergiste in de locatie van PNG. Ik dacht dat we nog net op het noordelijk halfrond zaten, maar we zitten net op het zuidelijk halfrond. Dat is van invloed op o.a. de windrichtingen. Een appeltaart bakken dus voor 15 leerlingen. Met plezier.
Een andere klas krijgt “science”. Daar zijn we bezig met electricteit en magnetisme. Daar mis ik wel goede praktikumspullen zoals een ampèremeter en voltmeter, spoelen om zelf transformators en electromotortjes te maken e.d. Een aantal zaken maken we hier zelf en met de alomtegenwoordige transformators om mobieltjes of telefoons aan te sluiten is ook veel mogelijk.
Het Engels gaat steeds beter. Althans de leerlingen begrijpen me steeds beter. En dat is toch wel prettig.
Vandaag zaterdag hadden we na een week regen even een korte opklaring!
Ik zag zulke prachtige vlinders dat ik de camera even heb gepakt om wat plaatjes te schieten. Helaas fladderde een prachtige groen met zwarte vlinder steeds weer weg. Maar een andere prachtige vlinder is hier te zien. Deze vlinders zijn enkele malen groter dan we in NL gewend zijn.
Al fotograferend zag ik ook nog een knappe jonge vrouw in de tuin werken of de was ophangen, die even snel profiteerde van de opklaring. Dat tafereel wil ik jullie ook niet onthouden.
 . 
Groeten van Sinco en Roelie.
|
... terug naar boven!
